Titanik filmini izlemeyen veya en azindan hikayesini duymayan kalmamistir sanirim.Ilk seferinde batan dunyanin en buyuk gemilerinden birisinin hikayesi.Kate winslent in oynadigi kadin askini kaybetmistir o gemide. Yuzlerce olen insanla birlikte buyuk degerli bir elmasta sulara gomulmustur. Yapilan aramalar sonuc vermiyordur , sirra kadem basmistir. Filmi sonu beni cok etkiledi. Aslinda film her acindan mukemmel , gercek olmasi da durumu daha da etkileyici kiliyor.Benim su anki halimi en guzel anlatan ise filmin sonundaki bir sahne. Sabahtan bu geldi aklima. Meger o elmas kadinda imis ama bunu kimseye anlatmamis. Ve filmin sonunda onu aslinda olmasi gereken yere atiyor , okyanusun derinliklerine atiyor, sevdigi insanin oldugu yere.
Ben de kalbimi iste boyle attim okyanusun derinliklerine . Cunku oyle hissediyorum. Sanirim birseyler eksildi benden . Bu iyi mi kotu mu bilemem ama sanirim nasil hissettigimi az cok anlatabildim. Bir parcam benden koptu.....
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder