``bay hic kimse``

Anlatacak oyle cok sey var ki , icimde firtinalar kopuyor. Bu sessizlik beni olduruyor. Yavas yavas hem de .Aksami zor ettim zaten. Aksam eve geldigimde ondan gelecek bir mesaji veya bir cagriyi bekledim, caresizce. Gercekten bu kadar caresizmiyim.Biriyle tanismanin kotu yanlarindan biri de , o olmadan yasadiginiz hayat geride kaliyor ve ta ki o hayatinizdan cikana kadar akliniz hep onda oluyor .
Gecen gun queer as folk dizisinin son bolumunu de izledim. Aksamlari benim en iyi arkadasim olmustu son birkac haftadir.
Dun ona yerel randevu sitesine girmeyecegimi soyledim. Aslinda , biraz uzak durmak istedigim icin ve kendimi yanlis insanlardan bir sure uzak tutmak icin mantikli geldi.
Lanet olsun , ne bekliyorum ki sanki. Ben kimim ki , beni dusunecek , benimle olmak isteyecek ki.Hala hayal kurabiliyor olmakta guzel. bu kadar mi ihtiyacim var birinin beni sarmasina ve ilgilenmesine. KAHRETSIN , EVET VAR. Allah im ne kadar zor bu hayat , alacakaranlik kusaginda kalmis gibi hissediyorum kendimi.
Tum bu karamsarligin icinde guzel birsey de oldu. turkiyeden eski erkek arkadasim aradi. Saolsun ayrilali seneler olsa da hala arayip halimi hatirimi soruyor.Saolsun beni mutlu etti. Bir arkadas sesine en cok ihtiyac duydugum anlardan birinde aradi beni.tesekkur ederim.
Asil sorunuma donersek , ne zaman unutacam veya ne zaman onun da gelip gecici birisi oldugunu anlayacam.
Unutmak ve hatirlamamak icin iciyorum onu en son  gordugumden beri.
Sizlanmak istemiyorum ama bu blog tum hislerimi yazabildigim ve aktarabildigim tek yer. Bunlari yazarken de gozyaslarima hakim olamiyorum.Kalbim cok aciyor. Neden agladigimi da bilmiyorum.
Bu lanet degil de ne. Ne sevebiliyorum ne de beni seven biri ile karsilasabiliyorum. Bu kadar mi kolay kalp kirmak , uzmek.
Kelimeler anlamini yitiriyor yine , kelimelerini yerini coktan gozyaslarim aldi...........