Dun yorucu gunun uzerine zor da olsa spora gidebildim. Son dakikalarda fikrimi degistirip kendimi disari attim. Odama dondugumde 10:30 olmustu bile. Uyumam gece yarisini buldu.
Spordan donerken yolda bir kaza gordum. Cansiz bir beden yatiyordu yolun kenarinda. Ambulans vs... Olu bir insan gormek her zaman icimi sizlatir. Kimbilir ne planlari vardi hayata dair demekten kendimi alamam .
Yukaridaki satirlari oglen aramda yazmistim.simdi aksam oldu. Isten gelir gelmez okudum okudum okudum , sanirim iki saattir araliksiz nefes almadan okuyorum.
Tek istedigim nerde oldugumu unutmak , belki de herseyi unutmak.
Kelimeler anlamini hergecen gun daha da bir yitiriyor.gozlerim doluyor ama ne icin bilmiyorum.Bunun adi ne mutluluk ne de uzuntu.Baska birsey.Boyle anlarda sanki ruhum bedenimi terkediyor , dunya ile olan tum bagim kopuyor.
Acilarla huzunlerle dolu bu kalbi tasimak hergecen gun zorlasiyor.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder