yine ayni son

Nasil oldu da bu noktaya geldi hersey bilmiyorum. Sanirim uzerimdeki lanet hic eksilmiyor. Ben hayatimi duzene sokmaya calistikca sanki daha da bir karmasik hal aliyor.
Bu hafta hayatimin en kotu haftalarindan biriydi.
Isyerinde tanidigim birisinin olumu . Ki olu bedeni gozlerimin onunden gitmiyor. O ogleden sonra kendime gelemedim. Onun sokunu atlamadan , arkadasimla yasadigim gerginlik. En son tartismamizdan beri hic bir degisiklik olmadi. Bir arpa boyu yok katedemedik. Sanirim yanlis zamanda yanlis yerde tanistik. Olmayinca olmuyor. En buyuk sorunumuz iletisimsizlikti tabiki. Ben onu anlamaya ve tanimaya calistikca , benden olabildigince uzaklasti. Ve sonunda evde iki yabancidan farksiz olduk. Konusmak icin cabalasam da hep isten gec geldi .Ve sonunda ipler koptu. Bugun ona , mutlu olmadigimi ve ayrilmak istedigimi soyledim. Bu sekilde devam edemezdim. Duygularimizi , dusuncelerimizi paylasacagimizi dusunurken , tek paylastigimiz sey benim evim oldu.
Isin en kotusu bugun babaannemin olum haberini aldim. Aniden olmus. Cenazesine yetismek icin bile firsatim olmadi. Isten biraz erken ciktim ve geldim. Ruhu icin dua ettim. Son tatilimde bir kez olsun aramamistim . Umarim affetmistir beni. Artik pismanlik fayda etmiyor.

Gelince hersey ust uste geliyor. Yapamiyorum , ne kadar ugrasirsam ugrasayim olmuyor.
Aylardan yaz ama disarisi karanlik ve yagmurlu . Tum umutlarim da su an karanlik icinde kaldi. Sene sonuna kadar buradan ayrilamiyorum. Kendimi kapana kisilmis gibi hissettim. Herseyi geride birakip kacmak istiyorum ama ne care imkansiz.
sabretmekten baska carem yok.
Umarim bir gun karsima , beni gercekten anlayacak birisi cikar .....